ไม่แปลกใช่ไหม
ที่คอยตามดูรูปเธอในทุกๆ วัน
ไม่แปลกใช่ไหม
ที่หวั่นไหวทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มของเธอ
โดนเธอตกตอนไหนไม่รู้เหมือนกัน
ยิ่งส่องยิ่งเหมือนฉันได้อยู่ใกล้ๆ เธอ
ก็ตาคู่นั้นของเธอยิ่งมองก็ยิ่งเพ้อ
ว่าถ้าได้อยู่ตรงนั้นได้ยืนข้างเธอ
อยู่ในรูปนั้นในทุกวันของเธอ
แค่เพียงได้ฝันก็เพลินเขินจนแทบไม่ไหว
และถ้าได้อยู่ตรงนั้นข้างเธอเรื่อยไป
จะยึดพื้นที่ข้างๆ เธอไว้ไม่ให้ใคร
เปลี่ยนสถานะหน่อยได้ไหม
เบื่อแล้ว Love from home อย่างนี้
ถ้าต่อจากนี้
ได้ไปเดินอยู่ข้างเธอในทุกๆวัน
ถ้าเป็นแบบนั้น
สิ่งที่ฝันคงได้กลายเป็นจริงสักที
โดนเธอตกตอนไหนไม่รู้เหมือนกัน
ยิ่งส่องยิ่งเหมือนฉันได้อยู่ใกล้ๆเธอ
ก็ตาคู่นั้นของเธอยิ่งมองก็ยิ่งเพ้อเก็บไปฝัน
ว่าถ้าได้อยู่ตรงนั้นได้ยืนข้างเธอ
อยู่ในรูปนั้นในทุกวันของเธอ
แค่เพียงได้ฝันก็เพลินเขินจนแทบไม่ไหว
และถ้าได้อยู่ตรงนั้นข้างเธอเรื่อยไป
จะยึดพื้นที่ข้างๆ เธอไว้ไม่ให้ใคร
เปลี่ยนสถานะหน่อยได้ไหม
เบื่อแล้ว Love from home อย่างนี้
ว่าถ้าได้อยู่ตรงนั้นได้ยืนข้างเธอ
อยู่ในรูปนั้นในทุกวันของเธอ
แค่เพียงได้ฝันก็เพลินเขินจนแทบไม่ไหว
และถ้าได้อยู่ตรงนั้นข้างเธอเรื่อยไป
จะยึดพื้นที่ข้างๆ เธอไว้ไม่ให้ใคร
เปลี่ยนสถานะหน่อยได้ไหม
เบื่อแล้ว Love form home อย่างนี้
อยากยึดพื้นที่ข้างๆ เธอไว้ไม่ให้ใคร
เปลี่ยนสถานะหน่อยได้ไหม
เพราะแค่ Love from home ไม่น่าพอ